هالیوود در دهه نود
دهه نود، دهه تولید فیلمهای كجلل در هالیوود است و هزینه تولید فیلم ها به بیش از پنجاه میلیون دلار می رسد. طبق آماری كه در سال 1998 ارائه شد، هزینه میانگین تولید در این دهه حدود 53 میلیون دلار بوده است. در حال كه پرفروشترین فیلم ها در این دهه عبور از مرز صد میلیون دلار را تجربه می كردند، با ظهور پدیده ای به نام "تایتانیك" فروش بیش از یك میلیارد دلار نیز كه تا آن زمان از مخیله كسی نمی گذشت، محقق شد. متوسط بهای بلیت در آغاز این دهه ابتدا چهار دلار و بیست و پنج سنت بود و بعدها به پنج دلار رسد. بازاریابی فیلمها در این دهه شكلی بسیار حرفه ای، جدی و نفس گیر یافت. در این دهه بود كه فروش هفته اول فیلمها برای بسیاری از تهیه كنندگان اهمیت ویژه ای پیدا كرد. تبلیغات فیلم در این دهه بسیار اهمیت یافت. به گونه ای كه گاهی هزینه ای برابر تولید فیلم به تبلیغات اختصاص می یافت. نمایش آزمایشی فیام و نیز كارهای روانشناختی در این دوره باب شد. در نمایش آزمایشی تعدادی تماشاگر به طور اتفاقی برای دیدن فیلم دعوت و موظف می شدند بعد از تماشای فیلم نظرات خود را اعلام كنند. بر مبنای نظرات این افراد، تغییراتی در فیلم صورت میگیرد و فیلم به نمایش عمومی در می آید. استفاده از این شیوه بود كه توانست بسیاری از فیلمها را از شكست تجاری نجات دهد. فیلم "عروسی بهترین دوست من" با بازی جولیا رابرتز با استفاده از این ترفند بود كه ابتدا از شكست گریخت و در مرحله بعد به توفیق تجاری دست پیدا كرد.
اعتصابهای سراسری بازیگران و دست اندركاران حرفه ای سینما در اعتراض به سطح دستمزدها در این دهه جدی تر شد. اتحادیه های بزرگی كه صنوف مختلف سینمایی تشكیل داده بودند با دست زدن به اعتصابهای گسترده، راهی برای به كرسی نشاندن خواسته هایشان یافتند. در این دهه بود كه دستمزد عوامل سینما به ویژه ستارگان هالیوود افزایش شدیدی یافت. به گونه ای كه سایر هزینه های تولید به حدی افزایش پیدا كرد كه دیگر ساخت فیلم معمولی به سادگی سال های پیشین امكان پذیر نبود.
در این دهه همچنین ابداع فناوریهای جدید در عرصه سینما گسترش یافت. دیسكهای VCD و DVD جایگزین نوارهای ویدیویی VHS شد. در سال 1990 شركت Kodak دستگاه photo cd player را به بازار عرضه كرد و نیز در سال 1992 فرهنگ بیست جلدی آكسفورد بر روی CD به بازار عرضه شد كه در آن زمان پدیده عجیب و چشمگیری بود. همچنین در سال 1997 DVDها به بازار آمد و امكانات تصویری با كیفیت بهتر و صدای واضح تر را به تماشاگران علاقه مند سینما ارائه كرد.
فیلم "فارست گامپ" به كارگردانی رابرت زمه كیس برای اولین بار از ترفندهای تصویری دیجیتالی استفاده كرد و تام هنكس بازیگر اصلی فیلم را به درون تاریخ برد و برای وی این امكان را فراهم ساخت تا با رئیس جمهور مقتول آمریكا –كندی- دست دهد و با او صحبت كند. لارنس فون تریه در فیلم "شكستن امواج" 1996، از تكنیكهای ویدیویی دیجیتالی استفاده فراوان برد و نشان داد كه از این دستاوردهای فنی میتوان برای دستیابی به اهداف سینمایی هنری بهره گرفت.
"بیمار انگلیسی" 1996، اولین فیلمی بود كه برنده 9 جایزه اسكار شد كه دو عنوان آن مربوط به بهترین تدوین و بهترین صدا بود.
"جرج لوكاس" در فیلم "جنگهای ستارگان" و "تهدید شبح" در سال 1999، شخصیتهایی مانند جارجار بینكس را خلق كرد كه كاملا دیجیتالی بودند.
هالیوود در دهه هشتاد
جریانات دهه هشتاد در هالیوود در واقع ادامه دهه هفتاد بود. در این دوره بسیاری كه به سینما تازه پا گذاشته بودند به رشد و شكوفایی رسیدند و برخی دوره افول خود را سپری كردند. دهه هشتاد، دهه تولیدات متوسط و سرگرم كننده بود و این گونه از سینما رواج عمده ای یافت. فیلمهای نوجوانانه مانند ماجراهای "بیل و تد" و "رانندگی برای خانم دیزی" نیز در این دوره رواج یافت. در این دوره استفاده از جلوه های ویژه، افزایش قیمت بلیت و هزینه تولید فیلم در هالیوود چشمگیر بود. كارگردانانی چون كاپولا ، اسپیلبرگ ، جرج لوكاس مورد توجه شركتهای هالیوود بودند. فیلمهایی چون "ئی تی" ، "بازگشت جدی" ، "مهاجمین مقبره گمشده" و "بازگشت امپراتوری" محصولات كلانی بودند كه در این دهه شكل گرفتند.
هالیوود در این دهه به جای خطر كردن و تجربه حیطه های جدید، به تولید فیلمهای عظیم روی آورد. در این دهه جنبه جنبه صنعتی سینما بر جنبه هنری آن غلبه یافت و البته هالیوود از جانب تماشاگران پاسخ مثبت دریافت كرد. شایان ذكر است كه از این آثار برخی نیز با شكست روبرو شدند، مانند "دروازه بهشت" به كارگردانی مایكل چیمینو كه در 219 دقیقه و با بودجه ای برابر 44 میلیون دلار تهیه شد و كمتر از 9 میلیون دلار فروش داشت. شركت یونایتد آرتیستز با تهیه این فیلم ورشكسته شد و مجبور شد آن را به شركت مترو گلدین مایر واگذار كند.
در سالهای آغازین دهه هشتاد ، هالیوود بزرگترین ستاره خود، اینگرید برگمن را از دست داد. كارهای ماندگان وی بیشتر متعلق به دهه چهل بود. برگمن با بازیگرانی چون اسپنسر تریسی ، همفری بوگارت ، گری كوپر ، گریگوری پك ، كری گرانت و ... اسفای نقش كرد. وی در پنج فیلم همسرش "رسلینی" به نامهای "استرمبولی" ، "ارث" ، "ژان دارك در آتش" ، "سفر به ایتالیا" و "ترس" بازی كرد.
در دهه هشتاد آثار كم هزینه هالیوود چون "شام با آندره" ساخته لویس مال و "آمادئوس" ساخته میلوش فورمن به نمایش درآمدند. در همین دهه بود كه "ترمیناتور" اثر جیمز كامرون ساخته شد و موج جدیدید در سینمای هالیوود ایجاد كرد و ستاره اتریشی الاصل عضلانی ، آرنولد شواتزینگر را به هالیوود معرفی نمود. "ترمیناتور پدیده ای جذاب بود كه به ویژه همچنان در ایران زنده است. "بتمن" ساخته تیم برتون كه همچنان دنباله های آن ساخته میشود، از جمله پدیده های دهه هشتاد به شمار می رود.
هالیوود در دهه هفتاد
هالیوود در شرایطی از دهه شصت عبور كرد كه آغاز دهه هفتاد چندان خوشایند نبود اا در ادامه توانست به یكی از پربارترین دوران خود دست یابد. این دهه بیش از آنكه دهه كارگردانان جوان باشد، دوره تثبیت فرمولهای موفقیت آمیز ساختن اكشنهای جوان پسند بود. بحران اقتصادی دهه پنجاه و شصت با آثار پر فروشی چون "آرواره ها" ساخته اسپیلبرگ و "جنگ ستارگان" ساخته جرج لوكاس بسیاری از ناكامیها را پوشش داد. این دو فیلم اولین آثار سینمایی بودند كه به فروش بالای صد میلیون دلار دست یافتند. هزینه تولید "آرواره ها" 9 میلیون دلار بود. این فیلم بر اساس كتابی از "پیتر بنچلی" توسط "ریچارد زانوك" و "دیوید براون" تهیه گردید.
متوسط هزینه تولید در این دوره بالغ بر پنج میلیون دلار بود كه در دهه هشتاد به دو برابر افزایش یافت. در دهه هفتاد برخی شركتها برای تامین هزینه مالی و نجات از ورشكستگی بسیاری از تجهیزات خود را فروختند و به عرصه هتل داری و كازینو وارد شدند.
در دهه هفتاد مجلات سینمایی كه به نقد شیوه بازیگران و آثار كارگردانان می پرداختند، پا به عرصه نشر گذاشتند كه مجلاتی چون Life magazine و People از آن جمله است.
در همین دهه بود كه ویدیو پدید آمد و به سرعت گسترش یافت. شركت پارامونت اولین شركت هالیوودی بود كه آثار خود را در قطع "بتا ماكس" عرضه كرد. هالیوود كم كم به تعامل بهتری با تلویزیون پرداخت و تبلیغات فیلمهای خود را از تلویزیون پخش می كرد.
اولین تبلیغ پخش شده سینمایی در تلویزیون متعلق به "آرواره ها" بود. هالیوود با در نظر گرفتن برنامه های تلویزیون نمایش فیلمهای جدید را به آخر هفته منتقل كرد و در این دهه ستارگانی چون "آل پاچینو" ، "رابرت دنیرو" ، "داتسن هافمن" به اوج شكوفایی خود رسیدند. "آل پاچینو" متولد 1940 در دقشهای متفاوت و متنوع خود، شیوه منحصر بفردی دارد كه مبتنی بر كند و كاو و بررسی مداوم روح و وروان پیچیده شخصیتهاست. او در اجرای نقشهای متفاوت سرآمد است. بازی در فیلمهای "صورت زخمی" ، "برایان و پالما" ، "پدر خوانده" و... از نقشهای به یاد ماندی وی است.
"رابرت دنیرو" از دیگر بازیگران معروف این دهه است كه به اندازه خود سینما اهمیت دارد وی در سال 1943 متولد شد. دنیرو به حدی لاغر بود كه دوستان دوران كودكی، وی را "بابی شیربرنج" می خواندند. وی بعد از بازی در فیلم "كوچه های پایین شهر" اثر اسكورسیزی، به محبوبیت رسید. او در بسیاری از آثار اسكورسیزی چون "كازینو" ، "دوستان خوب" ، "راننده تاكسی" و ... بازی كرده است.
در این دهه آثاری انتقادی در خصوص جنگ ویتنام مانند : "اینك آخرالزمان" اثر كاپولا كه بر اساس رمانی معروف از "جوزف كنراد" به نام "در قلب تاریكی" بود ساخته شد.
هالیوود در دهه شصت
دهه شصت میلادی با تغییرات چشمگیر در عرصه سینما همراه بود. در این دهه، سرگرمی سازی ، مدهای گوناگون، موسقی راك اندرول و تغییرات اجتماعی چشمگیر بود. دوران گذر از ارزشهای فرهنگی و اجتماعی از یك سو و افزایش حقوق شهروندی از سوی دیگر، بر جنبه اجتماعی سینما تاثیر می نهادند. همچنین با آغاز دهه شصت ، نقش تلویزیون در زندگی آمریكاییها پر رنگ تر شد و ساخت سریالهای چندین قسمتی تلویزیون با حضور ستارگان سینما رونق یافت. به عنوان مثال فیلمهای "تسخیر شده عشق" با بازی لانا ترنر و "چگونه با یك میلیونر ازدواج كنیم" از شبكه های مختلف تلویزیونی به نمایش درآمدند و با استقبال روبرو شدند.
در دهه شصت مشكلات اقتصادی گریبانگیر سینما نیز شد. بیشتر شركت ها به طور مستقل روی طرحهای سینمایی یا تلویزیونی سرمایه گذاری می كردند. بسیاری دیگر نیز به علت وجود مشكلات مختلف كار سینما را كنار گذاشتند. برخی شركتهای فیلمسازی برای رهایی از مخارج سنگین تولید به مكان های دور دست و كشورهای اروپایی پناه بردند. بد نیست بدانید كه تا نیمه دهه شصت ، متوسط بهای بلیت سینما از یك دلار كمتر بود، در حالیكه بودجه متوسط تولید یك فیلم بلند سینمایی از مرز نیم میلیون دلار فراتر می رفت.
از دیگر تحولات این دهه، رخت بربستن سیستم ستاره سالاری از استودیوهای هالیوودی بود. در این دهه، بسیاری از ستارگان سینما و فیلمسازان نسل اول مرده و یا باز نشسته شده بودند. شرایط سخت اقتصادی سبب شد كه برخی شركتهای بزرگ تولید فیلم مانند "VA" و "هال روچ" مجبور به فروش زمینهای استودیوی خود در هالیوود شوند. به این ترتیب ، ساخت بوتیكهای مجلل و فروشگاههای لوكس در هالیوود بیش از پیش رونق گرفت. برخی دیگر از شركت های فیلمسازی مجبور به فروش یادگارهای با ارزش دوران طلایی خود شدند. به عنوان نمونه، شركت متروگلدوین در سال 1970 بسیاری وسایل صحنه و تجهیزات فیلمهای معروف خود را به مزایده گذاشت كه در بین آنها كفشهای معروف جودی گارلند در فیلم "جادوگر شهر از" هم به چشم می خورد. در همین دهه بود كه شركت های معروف فیلمسازی به ساخت وطراحی پاركهای تفریحی و اجرای تورهای جهانگردی در حوزه فعالیتهای استودیویی خود مشغول شدند.مهمترین فاجعه سینمایی دهه شصت، ساخته شدن فیلم "كلئوپاترا" توسط جوزف ال منكیه ویچ بود. فیلم محصول سال 1963 بود و هزینه تولید آن بالغ بر 44 میلیون دلار شد. این رقم در آن زمان ركوردی دست نیافتنی محسوب می شد. بازیگران اصلی فیلم "تیم برتون" و "الیزابت تیلور" بودند. تیلور برای بازی در این فیلم یك میلیون دلار دستمزد گرفت و به همین مقدار هزینه چهره و لباس آرایی وی شد.
در این دهه همچنین گونه ای آثار سینمایی ، معروف به فیلمهای "سینك آشپزخانه" تولید می شدند. علت ناگذاری این آثار به خاطر استفاده از كلمات ركیك و پایبندی به سبك رئالیسم اجتماعی و درونمایه ای سیاه و غمبار بود.
هالیوود در دهه پنجاه
با پایان دهه چهل ، سینما به شدت دگرگون شد. ارتقاء سطح رفاه و افزایش اوقات فراغت ، مهمترین ویژگی این دوره است. وجدان عمومی خسته از جنگ، در پی آسوده خاطر شدن از مصائب آن، نیاز به رویاهای دلنشین داشت و هالیوود پاسخگوی این نیاز بود. در این دهه ، در وضعیت عمومی اروپا و آمریكا تحولات بزرگ و جدی رخ داد : دو كشور بزرگ آلمان و ایتالیا به شدت در جنگ آسیب دیده بودند، ارزشهای اجتماعی طبقه متوسط تغییر كرده بود، موسیقی جاز همه گیر شده بود و هنر انتزاعی گسترش یافته بود. این رویدادها ، با فراگیر شدن تلویزیون ، ابداع كارتهای اعتباری ، پدیده ها ، افزایش فراوان سینما و ... نیز مقارن شد. این پدیده ها ، از جمله تحولات عمده اجتماعی آمریكا و اروپا بود. در این سالها بیشترین تعداد سینماروها را جوانان تشكیل می دادند. با پایان گرفتن جنگ، ساختارهای سینمایی دوران سابق دیگر جذابیتی برای تماشاگران نداشت. جوانان از چهره های مرد و زن قهرمان دلزده بودند و بیشتر به دنبال چهره های ضد قهرمان شورشی بودند تا پاسخی به درون پر التهاب خود داده باشند. در این شرایط بود كه ستارگانی چون جیمز دین ، پل نیومن ، مارلون براندو ، اوا گاردنر ، مولین مونرو و كیم نواك به عنوان ستارگان ماندگار سینما مطرح شدند.
یكی از بازیگران اسطوره های این دوره "مرلین مونرو" بود كه او هم با مرگ زودهنگامش به رازآلودترین بازیگر تاریخ سینما تبدیل شد. وی در سال 1926 متولد شد و در سال 1962 درگذشت. مونرو هنوز هم پس از سه دهه از مرگش ، الهام بخش بازیگران زن سینماست. او در سالهای اوج شهرت، به افسردگی شدیدی دچار شد. روابط وی با گروههای گانگستری و تبهكار همچنان زندگی و مرگ او را در هاله ای از ابهام قرار می دهد. علاوه بر این، روابط وی با سیاستمداران بزرگ آن دوره هم در مرگ زود هنگامش نه تنها بی تاثیر نبوده بلكه بسیار قابل تامل است.
براندو در 1924 متولد شد و در دهه پنجاه بود كه به مشهورترین بازیگر سینما بدل شد. وی با بازی در فیلمهایی چون "اتوبوسی به نام هوس" و " در بارانداز" چهره ای دست نیافتنی بدل شد و در ادامه مسیر بازیگری در آثار جاودانه ای چون "اینك آخرالزمان" و "پدرخوانده" بازی كرد. از دیگر تحولات شگرف دهه پنجاه، دگرگونی در عرصه موسیقی و اوج گیری سبك راك اند رول بود كه در سینما نیز تاثیری عمیق بر جای گذاشت.
دهه پنجاه به تعبیری دهه ستاره هاست، الویس پرسلی كه مربوط به دنیای موسیقی بود، با حضور در فسلم "بعدا دوستم داشته باش" به محبوبیت و شهرتی دست نایافتنی رسید. او در فیلمهایی چون "جیل هاوس راك" ، "عاشق تو" ، "سلطان كرویل" و ... حضوری تاثیر گذار داشت. وی در دهه هفتاد دوباره به دنیای موسیقی بازگشت. یكی از اتفاقات سینمایی دهه پنجاه، رواج فیلمسازی كم هزینه و نمایش فیلم در سالنهای كوچك بود. راجر كورمن ، جین فاولرو و ادوود از این دسته فیلمسازان هستند.
هالیوود در دهه چهل
سینمای دهه چهل تحت تاثیر جنگ جهانی بود. این جنگ نه تنها اروپا كه سرتاسر جهان را دستخوش تغییرات جدی كرد. بنابراین سینمای اروپا در طول جنگ به شدت منفعل شد و تقریبا ساختارهای تولید آن از بین رفت. این در شرایطی بود كه هالیوود با توجه به موقعیت جغرافیایی اش كه آن را از جنگ و تبعات آن دور می ساخت ، در جهان نقش محوری و كلیدی پیدا كرد. تولیدات هالیوود طی سالهای 1943 تا 1946 به بالاترین میزان خود رسید. در واقع ، سال 1946 سالی بود كه هالیوود با سرازیر شدن تماشاگران سرتاسر جهان برای دیدن فیلمهای این شهرك سینمایی ، پر رونق ترین و پر سودترین سال خود را تجربه كرد.
از آغازین سالهای دهه چهل كه دنیا به سمت نظامی گری خیز برداشته بود ، سینما نیز به عنوان پدیده ای اجتماعی نسبت به این واقعه واكنش نشان داد و انبوه فیلمهای جنگی و نظامی ، خط تولید سینمای هالیوود را تسخیر كرد. نقش سینما در جنگ صرفا تولید آثاری نبود كه به تقویت روحیه سربازان و نظامیان بینجامد، بلكه بسیاری از دست اندركاران سینما به جبهه های جنگ پا گذاشتند و درگیر تولید آثار مستند و گزارشهای جنگی شدند.
ستارگان هالیوود باشگاهی برای بازسازی روانی و روحی سربازان درگیر جنگ تاسیس كردند. ستارگانی چون مالت دیویس و جان گارفیلد فعالترین عوامل سینما در این عرصه بودند. بسیاری از ستارگان نیز در پشت جبهه به كارهای پشتیبانی پرداختند. افرادی چون ، كلارك گیبل ، جیمز استوارت ، ویلیام وایلر و فرانك كاپرا به جبهه رفتند و یا برای انجام خدمت سربازی فرا خوانده شدند. در طول این دوران ، بازیگران مرد كمتر در دسترس بودند و به همین دلیل ، بازیگران زن حضور پررنگ نری در فیلمها پیدا كردند. فیلمهای این دوره ، معمولا سر صحنه فیلمبرداری می شد. طی سالهای جنگ ، ستارگان خاصی به سینما عرضه شدند كه بازیگرانی چون : پاول جانسون ، آلن لد ، بتی گرابل و ریتا هیورث از آن جمله اند. بتی گرابل در آغاز دهه چهل با شركت قرن بیستم قرارداد بست و به سرعت تبدیل به یكی از ستارگان سرشناس این شركت شد. بسیری از فیلمسازان برجسته هالیوود مانند جان فورد ، فرانك كاپرا ، جان هیوستن و ویلیام وایلر مستندهایی درباره جنگ ساختند.
ی شك فیلم "كازابلانكا" 1942 یكی از آثار مهم و تاثیرگذار آن دوران است. داستان فیلم به روابط یك زوج می پردازد كه در جریان جنگ شكل می گیرد. بوگارت در این فیلم صاحب باشگاهی تفریحی است. او فردی زیرك و دارای ویژگی های منحصر بفرد است. بوگارت با بازی در این نقش ، یكی ازنقشهای ماندگار سراسر تاریخ بازیگری اش را ایفا كرد. برگمن نیز با چهره معصوم خاص خود بار عاطفی فیلم را دو چندان كرد.
"سرهنگ پورگ" به كارگردانی هوارد هاكس یكی از آثار است كه به وجه حماسی جنگ می پردازد. فیلم ، قصه جوانی روستایی را روایت می كند كه در جبهه به فداكاری های مهمی دست زده است و بعدها به نمادی ملی تبدیل می شود.
جهت گیری مراسم اسكار حمایت از فیلمهایی بود كه به جنگ می پرداختند. فیلمهایی چون "بهترین سالهای زندگی ما" به كارگردانی ویلیام وایلر كه فیلم سال لقب گرفت. هالیوود نقش برجسته ای در برانگیختن مردم علیه نازیسم در طول جنگ داشت، به گونه ای كه علی رغم جدایی اقلیمی آمریكا از منطقه درگیر جنگ ، مردم متقاعد شده بودند كه بایدبا نازیسم درگیر شد و حتی هزینه های آن را پرداخت.
هالیوود در دهه سی
دهه سی آكنده از اتفاقات و رویدادهای مهم سینمایی بود. رویدادهایی كه هر كدام كمك موثری نمودند تا سینما راه خود را مصمم تر تداوم بخشد.
در دهه 30، تقریبا همه فیلمها از عنصر صدا استفاده می كردند و دیگر كمتر كارگردانی حاضر می شد فیلمش را به صورت صامت بسازد. با پر رنگ شدن نقش صدا در آثار سینمایی، بازیگران تئاتر نیز جذب سینما شدند. زیرا اكثر آنها ضمن داشتن صدایی دلنشین، از فن بیان قوی نیز برخوردار بودند. در این دهه حضور بازیگرانی چون كلارك گیبل، بت دیویس ، همفری بوگارت و اسپنسر تریسی در سینما تثبیت شد. اسپنسر تریسی و همسرش كاترین هیپورن از زوجهای صمیمی و مطرح سینما در این دهه بودند. آنها نه تنها در عرصه سینما بلكه در زندگی خصوصی نیز با عشق و احترام متقابل با هم زندگی می كردند. بازیهای به یاد ماندنی تریسی در فیلمهایی چون "دنده آدم" و "روز بد در بلك راك" جز كلاسیكهای تاریخ سینماست. تریسی پس از شصت و هفت سال زندگی موفق و پر بار در سال 1967 درگذشت.
یكی دیگر از بازیگران مطرح این دوره، بت دیویس است. وی در سال 1908 متولد شد و در سال 1989 درگذشت. او اولین بازیگر زن هالیوودی بود كه چهره ای خشك و خشن از خود ارائه كرد. وی همواره با مسئولان و مدیران شركتها در ستیز بود و تلاش می كرد زیر بار شرایط و خواسته های آنها نرود. بت دیویس هر چند لقب "جوجه اردك زشت هالیوود" را از آن خود كرد اما با بازی در فیلمی همچون " همه چیز درباره ایو" ساخته جوزف منكیه ویچ، قابلیتهای فراوان خود را به اثبات رساند.
ار دهه سی، گونه فیلم موزیكال آغاز شد. فیلم موزیكال ریشه در فرهنگ نمایشی مردمان اروپا و مهجران اصلی قاره آمریكا داشت. اولین اثر موزیكالی كه توانست نقشی جریان ساز در دهه سی ایفا كند، فیلم "پرواز به ریو" نام داشت. در این فیلم "فرد استر و جینجر راجرز" ایفای نقش می كردند. استر و راجرز به سرعت مبدل به یكی از زوجهای جاودانه تاریخ سینما شدند. فیلم "كلاه بلند" مهمترین كار مشترك این دو بود. از جمله فیلمهای موزیكال ماندگار سینمای جهان می توان به "مرا در سنت لوئیس ملاقات كن" به كارگردانی وینست مینه لی ، "بانوی زیبای من" به كارگردانی جرج كیوكر . "آواز در باران" به كارگردانی جیم كلی و استانلی دامن اشاره كرد.
در این دهه دیگر سینما به عنوان هنر و صنعتی قابل قبول جایگاه خود را تثبیت كرده بود. با تولید انبوه در آمریكا و كشورهای دیگرف ضرورت برگزاری جشن سینمایی یا جشنواره فیلم احساس شد. جشنواره سینمایی هالیوود در قالب مراسم اهدای جوایز اسكار، به عنوان مهمترین اتفاق سینمایی عظیم و تاثیرگذار، در سال 1927 پایه ریزی شد. اولین دوره اهدای جایزه به همراه تندیس اسكار در سال 1929 برگزار شد. جایزه سینمایی آكادمی علوم و هنر امریكا كه به طور كلی به جایزه اسكار معروف شد، قدیمی ترین، بزرگترین و مهمترین جایزه سینمایی جهان تلقی می شود. برندگان جوایز اسكار توسط هیات داوارن انبوهی متشكل از هزاران نفر از اعضای آكادمی علوم و هنر آمریكا كه غیرانتفاعی است، تعیین و در مقر اصلی آن كه در بورلی هیلز قرار دارد اهدا می شود.
